استاد علی محمد بلوچ یکی از مهمترین منابع موسیقی پیچیده بلوچی بود که در نهایت دقت به تمام ظرایف موسیقی بلوچستان اشراف و تسلط داشت.
وی ساکن چابهار در استان سیستان و بلوچستان بود.
نواختن سَرود (قیچک) را از کودکی آغاز کرد و با بزرگترین "شائران" بلوچستان از جمله ملا کمال‌خان هوت و لعل‌بخش پیک همکاری داشت که در خاطره مردم بلوچ زنده مانده است.
این استاد برجسته ساز قیچک یکی از راویان مهم موسیقی بلوچستان در دو سوی مرزهای ایران و پاکستان بود.
شعر خوانی در چاه بهار ،استاد علی محمد بلوچ
تسلط او بر موسیقی بلوچی در بالاترین سطح تکنیکی و هنری بود و انواع گوناگون موسیقی بلوچ را در حد کمال اجرا می‌کرد.
علیوک موسیقی شائری، گواتی (موسیقی درمانی) و انواع رپرتوارهای سُوت و نازنیک را در حد کمال و با استادی می‌نواخت.
اجرای سحرآمیز و زیبایش همیشه گرمابخش برنامه ها و مراسم مختلف بود.
محمدعلی بلوچ در زمان حیاتش با حضور در جشنواره های مختلف هنری در داخل و خارج از کشور برای معرفی موسیقی بلوچی و ساز سروز»قیچک« خدمات شایانی انجام داده است و به اقرار استادان و صاحب نظران برجسته موسیقی نواحی کشور، در ردیف بزرگ ترین نوازنده های ساز های آرشه ای جهان قرار داشت.
استاد علی محمد بلوچ هنرمندی متعهد و با اخلاق بود که دینداری و مهربانی اش زبانزد عام و خاص بود.
علی‌محمد بلوچ در جشنواره‌های داخلی و خارجی زیادی حضور داشت.
در سال ۹۲ در اولین جشنوارۀ آینه‌دار به همراه خلیفه شهمیر بلوچ مالداری و برادران برمه ذکرهای گواتی و همچنین، همراه با اسحاق بلوچ اجرای شائری بلوچی را در حضور محمدرضا شجریان را اجرا کرد.
آخرین اجرای او درنخستین کنگره ملی شعر پیامبر مهربانی بود که در 22 و 23 آذر ماه امسال همزمان با هفته وحدت در زاهدان برگزار شد. علی محمد بلوچ از سرمایه های بزرگ و جبران ناپذیر موسیقی بلوچستان بود که تاریخ موسیقی نواحی کشور و تمام علاقه مندان به موسیقی بلوچی هرگز آن را فراموش نخواهند کرد.
بزرگترین نوازندگان قیچک بلوچستان در پی عارضه قلبی در بیمارستان چابهار پس از شست و دو سال چشم بر دنیا بربست.